Gruba świnia

Neil LaBute nie boi się banału ani naiwnych pytań: Czy szczupły, gładki i obiecujący  ma prawo pokochać grubą i w okularach? Opowiadając historię z cyklu „Piękna i Bestia” umieszcza ją jednocześnie w charakterystycznym kontekście kultury korporacyjnej, gdzie norma jest kategorią  tyle oczywistą, co bolesną.Ale przecież nie chodzi tu o potępienie amerykańskich standardów życia, ani nie o ckliwą opowieść o wielkiej miłości, która poddała się przeszkodom. Autor unika schematów, mimo, że sam je tworzy. W postaciach ludzkich potworów Jeannie i Cartera ujawnia poziom okrucieństwa i wynaturzenia, który obnaża zawsze to samo – strach przed odrzuceniem, przed poniżeniem, przed brakiem akceptacji. To ważny tekst szczególnie dzisiaj, gdy zewsząd napiera na nas niezliczona ilości rewii, teleturniejów, tańców z gwiazdami i na lodzie - w których bohaterowie stają się poddawani nieustannej ocenie jurorów o dość wątpliwych kompetencjach.   LaBute nie potępia ani Jeannie, ani Cartera, nie kibicuje związkowi Helen i Toma.  Zastawia na nich  pułapkę i bezlitośnie pokazuje jak wpadają w nią wszyscy bez wyjątku; ludzie bez  punktów odniesienia, czekający bez końca na podniesioną kolorową tekturkę z cyferką, ofiary norm tworzonych przez siebie samych.