Zmarł doc. dr Zbigniew Romanowicz
2010-12-30 15:40:45 | OpoleZ żalem informujemy, że w dniu 22 grudnia 2010 roku zmarł w wieku 78 lat doc. dr ZBIGNIEW ROMANOWICZ, matematyk, były pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu (poprzedniczki Uniwersytetu Opolskiego) i jej prorektor w latach 1969 - 1972.
Notka biograficzna:
W dniu 22 grudnia 2010 roku zmarł w wieku 78 lat doc. dr ZBIGNIEW ROMANOWICZ były pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu i jej prorektor w latach 1969 – 1972
Zbigniew Romanowicz urodził się w 28.11.1932 r. w Stryju. W 1951 r. ukończył Gimnazjum i Liceum Mechaniczne w Gliwicach, a w 1952 r. Wyższy Kurs Techniczno-Pedagogiczny w Bytomiu. Przez dwa lata uczył matematyki i przedmiotów zawodowych w Technikum Hutniczo-Mechanicznym w Gliwicach. W latach 1954 – 1959 studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1958 roku, jeszcze jako student rozpoczął pracę na Politechnice Wrocławskiej.
Od 1960 roku był związany zawodowo z Katedrą Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, w której prowadził zajęcia dydaktyczne. W 1966 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku przeniósł na stałe się do Opola i został zatrudniony w Katedrze Analizy Matematycznej. Poza pracą dydaktyczną rozpoczął aktywną działalność naukową w ramach seminariów z teorii sterowań optymalnych i kosmologii, prowadzonych przez prof. dra hab. Andrzeja Ziębę, później prowadził samodzielnie seminaria z teorii sterowań optymalnych i teorii grafów. W roku 1968 uzyskał nominację na stanowisko docenta. W latach 1969 – 1976 był Kierownikiem Katedry Podstaw Matematyki, a w latach 1969 – 1972 pełnił funkcję prorektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. W 1978 r. przeprowadził się do Wrocławia, gdzie podjął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Wrocławskiej i został jego wicedyrektorem. W latach 1984 – 1990 był dyrektorem tego Instytutu. Tam pracował do końca swojej kariery zawodowej.
Doc. dr Zbigniew Romanowicz był człowiekiem bardzo aktywnym we wszystkich dziedzinach życia akademickiego, a uczelnie, w których pracował korzystały z jego zdolności organizacyjnych. Studenci, uczniowie szkół i współpracownicy cenili jego talent dydaktyczny. Pod jego okiem zdobywali szlify dydaktyczne liczni młodzi matematycy opolscy i wrocławscy. Współpracownicy i doktoranci korzystali z jego bardzo szerokich zainteresowań naukowych, które dotyczyły m.in. teorii sterowań optymalnych, gier różniczkowych i analizy kombinatorycznej. W jego dorobku, jako autora lub współautora, znalazło się około 40 publikacji naukowych i dydaktycznych. Jego wkład w kształcenie kadry to 15 wypromowanych doktorów, w tym 4 z Opola. W wyniku Jego starań w 1975 r. powstał w Opolu Oddział Opolski Polskiego Towarzystwa Matematycznego, a członkowie Oddziału powierzyli Jemu funkcję Prezesa.
Jego pasją była popularyzacja matematyki wśród dorosłych, młodzieży i dzieci. W 1972 r. podjął inicjatywę prof. dra hab. Jerzego Słupeckiego i za akceptacją Opolskiego Kuratorium Oświaty doprowadził do otwarcia w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Opolu klasy dla matematycznie uzdolnionej młodzieży, był też współautorem programu nauczania i jednym z nauczycieli w tej klasie. Tę sferę działalności kontynuował we Wrocławiu. Przez wiele lat był Przewodniczącym Komitetu Okręgowego Olimpiady Matematycznej. Pod patronatem PTM prowadził od 1994 roku zajęcia w międzyszkolnych kółkach matematycznych dla uczniów szkół podstawowych i średnich, a także kółko matematyczne dla olimpijczyków w XIV LO we Wrocławiu. Przez 10 lat był przewodniczącym Jury Konkursu Gier Matematycznych i Logicznych w ramach Comité International des Jeux Mathematiques z siedzibą w Paryżu. Setki jego oryginalnych, niezwykle pomysłowych zadań konkursowych z tzw. "błyskiem" fascynują miłośników matematyki rekreacyjnej nie tylko w Polsce. Błysk radości pojawiał się w Jego oczach kiedy opowiadał o pracy z uzdolnionymi matematycznie dziećmi ze szkół podstawowych i o wymyślanych dla nich zadaniach. On kochał tę pracę – z wzajemnością, uczennica czwartej klasy szkoły podstawowej, uczestniczka zajęć kółka matematycznego powiedziała Jemu „Ja Pana kocham za to, że Pan wymyśla takie piękne zadania”.
ip