Naprawdę nie dzieje się nic czyli piosenki z Opola

Spektakl  ma nieco przewrotny tytuł - jest to wielkie monumentalne widowisko, precedensowe wydarzenie w Polsce – dla którego bazą, materiałem dramaturgicznym stały się piosenki, które ponad czterdzieści lat opisywały polskie lęki, niepokoje, radości, tęsknoty, kondycję mentalną człowieka uwikłanego w zmieniającą się rzeczywistość polityczną, historyczną i społeczną. Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, swoisty fenomen na skalę Europy był nie tylko niezwykle czułym barometrem zmian, ale również zwierciadłem, w którym przeglądały się całe pokolenia Polaków.

Nasz spektakl chcemy wpisać w uniwersalną, a jednocześnie niezwykle metaforyczną przestrzeń Dworca Głównego w Opolu, który zostanie wybudowany na Dużej Scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego. Codzienne życie pracowników dworca, przypadkowe spotkania i rozmowy pasażerów - którzy przyjeżdżają, odjeżdżają, spędzają na dworcu część swojego życia, spóźniające się pociągi, pobrzmiewający nieco tajemniczo głos osoby zapowiadającej rozkład jazdy – to niezwykle pojemna metafora ludzkiego losu, to dopowiedzenie historii – którą w najbardziej dotkliwy i aktualny sposób opowiedzą „opolskie piosenki”. Historię życia Dworca zaczynamy podglądać o 23.40 a skończymy o 00.15 następnej nocy. W tym czasie na dworcu wydarzy się wszystko co wydarzało się przez te czterdzieści lat i co wydarza się dalej -  opowiemy o porzuconej pannie młodej, romantycznym kochanku, szalonej artystce, trzech panach w wieku poważnym – którzy marzą o tym by pójść w Polskę, o staruszce, która nigdy już nie pojedzie do Tomaszowa, o zawiadowcy stacji, który zorganizuje podróżnym wielki bal, o zawiedzionej miłości pana w wieku średnim, o frustracjach dworcowej pracownicy informacji, o nadziejach, żalach, tęsknotach, o trudnej miłości do kraju w którym przyszło nam żyć.

Spektakl „Naprawdę nie dzieje się nic czyli piosenki z Opola” nie będzie rekonstrukcją historyczną, nie ma też ambicji definiowania rzeczywistości. Jest opowieścią o tym, że.. naprawdę nie dzieje się nic – mijają epoki, lata, zmieniają się dekoracje wystaw sklepowych, cele,  możliwości i sensy – ludzkie lęki, tęsknoty, radości są zawsze te same.